Klik op foto voor groter formaat
van onze verslaggever eric molenaar
| BERKHOUT - Het verzoek van de zuster van de Ierse oorlogsvlieger John Kehoe om haar broer een behoorlijk graf te geven heeft een extra dimensie gekregen. Ook diens Britse verloofde is opgespoord. De nu 83-jarige Mary Irving is hem nooit vergeten maar had de hoop al opgegeven er ooit achter te komen waar hij sneuvelde. | Klik op foto voor groter formaat |
Het vinden van de verloofde is een gevolg van de speurtocht naar nabestaanden
van de twee piloten van het toestel waarin Kehoe en diens collega-schutter Stanley
Mullenger nog liggen. Nu de berging van het toestel in Berkhout wordt voorbereid,
wil de stichting DARE de familie van Christopher Saunders en James d'Arcy daarvan
op de hoogte brengen. De piloten zelf zijn in 1941 direct na de crash begraven
op het oorlogskerkhof in Bergen.
DARE houdt zich bezig
met onderzoek van de luchtoorlog. Zij staat de zuster van John Kehoe bij die
om de berging van het toestel heeft verzocht om diens lichaam volgens de laatste
wens van haar moeder te kunnen herbegraven in gewijde grond.
Sites
Secretaris Ed IJsbrandij
van DARE schreef half mei de webmasters aan van sites in de steden waar Saunders
en D'Arcy vandaan kwamen. Dit leidde tot reacties van journalisten die op hun
beurt in kranten schreven over de zoektocht. Ook gaf IJsbrandij een interview
via BBC Radio Wales. Als resultaat ontving DARE een 'bombardement van mails
en berichten'. Verschillende mensen boden hun diensten aan, onder wie de jurist
Alan Walker. Die bleek zeer geïnteresseerd te zijn, omdat zijn oom als vlieger
had gediend bij de RAF. Ook die oom was jaren vermist geweest, nadat hij in
mei 1940 bij het Albert Kanaal was neergestort met zijn Fairey Battle bommenwerper.
Uiteindelijk werden jaren geleden zijn stoffelijke resten gevonden en met militaire
eer begraven.
Alan Walker beet zich
in de zaak vast en kwam via de 49 Squadron Association, de vereniging van leden
van de eenheid waartoe de Hampden van Kehoe behoorde, in contact met Sheila
Hamilton. Zij is de dochter van de vroegere verloofde van John Kehoe, Mary Irving.
Mary ontmoette John Kehoe in 1939, toen zij 16 was en hij 18. Hij werkte aan
de radar en logeerde in een hotel in Kirkwhelpington, iets boven Belsay nabij
Newcastle, haar woonplaats. Toen de oorlog uitbrak en John bij de RAF ging vliegen,
raadde ze hem dat af. Hij hoefde ook niet, als Ier, had ze volgens dochter Sheila
gezegd, want Ierland was neutraal in de Tweede Wereldoorlog. Maar hij koos er
bewust voor, zegt Sheila. Zelf ging Mary werken als verpleegster. In 1941, de
twee hadden elkaar inmiddels beloofd te gaan trouwen, zou Mary Irving door John
Kehoe aan zijn familie in Ierland worden voorgesteld. Op zijn eerstvolgende
verlof. Maar zover kwam het niet. Johns toestel stortte op 8 november 1941 neer
in Berkhout, na te zijn neergeschoten door een Duitse nachtjager. In plaats
van het telegram met details over het bezoek van Mary ontvingen de ouders in
Ierland een brief waarin stond dat hun zoon was vermist "boven Noord-Holland".
Tot 2005 zou onbekend blijven waar hij precies lag.
Love story
Sheila noemt het
'a true love story'. Haar moeder heeft na de oorlog haar leven weer opgepakt
en is getrouwd met een man die Wrighton heette. Ze kregen vrij snel zes kinderen.
Mary dacht altijd dat John ergens bij een kerk lag begraven. Ze is op een gegeven
moment gestopt met zoeken naar de familie Kehoe of de plek waar John vermist
raakte, maar is hem nooit vergeten. Zij heeft zelfs een houten herinneringskruis
op het 'local memorial' geplaatst.
Sheila heeft gezegd dat gedurende haar jeugd John Kehoe altijd aanwezig was,
er was altijd die tweede man, 'ergens'. Alle herinneringen aan John Kehoe gingen
verloren tijdens een verhuizing van het gezin Wrighton in 1964.
Toen Sheila's vader een aantal jaren geleden overleed bloeide de herinnering
aan John weer op. Sheila en haar jongste zus Cynthia waren het meest geïnteresseerd.
Toen ze drie jaar geleden via Google de naam van John intikte verschenen pagina's
van Beware of the Dog, het symbool van RAF 49 Squadron, waartoe de Hampden behoorde.
Ze ging daar informeren en kreeg het (dag)boek Beware of he Dog onder ogen.
Daarin las ze over de laatste missie van de P1206, en ze leerde Tom Gatfield
kennen, de inmiddels overleden secretaris van de 49 Squadron Association.
Sheila sloot zich als medewerkster aan bij de association. Ze bezocht een 49
Sq. reünie met haar moeder, en de aanwezigen bewonderden haar aanwezigheid,
en luisterden naar haar verhaal. Maar niemand kon haar helpen. Mary zei uiteindelijk
tegen Sheila dat ze zaak maar moesten laten rusten, de zoektocht naar de laatste
rustplaats van John, en de familie Kehoe. Sheila besloot nog een laatste poging
te wagen. Ze schreef een brief naar de Ierse Ambassade. Die hoefde echter niet
meer verstuurd te worden. Want ze kreeg de tip dat er een krantenartikel over
Mary had gestaan in een Ierse krant. En later belde voorzitter Alan Parr van
de association haar op, met de mededeling dat er iemand was die naar Mary zocht.
Dat bleek Alan Walker te zijn.
Fantastisch
Beide families zijn inmiddels met elkaar in contact. Er is volgens DARE-voorzitter
Jan Uithol 'iets fantastisch' aan het ontstaan. Heel voorzichtig worden de oude
dames met elkaar in contact gebracht. Te beginnen met een brief.
Sheila Hamilton heeft al telefonisch met de dochter van Kehoe's zuster Margaret
gesproken. Ze mailt Ed IJsbrandij, die haar foto's van haar moeder en John heeft
gestuurd die ze nooit eerder had gezien, dat het fantastisch is dat na zestig
jaar mensen nog steeds hun geliefden terugvinden die ver van huis sneuvelden.
,,I am sure that mum will do anything she can if it helps Margaret get Paddy
home.'' Paddy is Brits voor Ier, wordt wel als scheldwoord gezien, maar geldt
tussen vrienden - en zeker in het geval van Mary - ook als koosnaam.
Sheila noemt het een verdrietig verhaal waar zij regelmatig aan moet terugdenken,
zeker op Remembrance day, de Britse herdenkingsdag. ,,Ik ben overdonderd dat
er nu contact is. Ik ben er zeker van dat Margaret mam kan uitleggen hoe graag
zij Paddy thuis wil hebben. Als mam kan helpen zal ze dat zeker doen. Ze heeft
er geen probleem mee om iemand te schrijven om de zaak op gang te helpen. Haar
tegenhouden is moeilijker!''
Een uittreksel van dit artikel stond in het Noordhollands Dagblad, 8 juni 2006
Op 23 november 2003 waren
Mary en Sheila onderwerp van een artikel in de plaatselijke krant, de Ilkley
Gazette.
Klik op de afbeelding voor een leesbare versie van dat artikel.