van onze verslaggever Eric Molenaar
BERKHOUT - Ian Sharpe plaatst een bakje blauwe druifjes bij het kruis dat naast de akker in Berkhout herinnert aan de inzittenden van de bommenwerper die hier onder de grond ligt. Stanley Mullenger, een van de vliegers die hier nog rust, was de broer van zijn moeder. Sharpe is geen man die emoties makkelijk toont, maar als hij terugloopt zijn zijn ogen vochtig. ,,Het raakt me meer dan ik dacht.''
De Hampden bommenwerper van het Britse 49e squadron werd in november 1941 neergeschoten.
De twee piloten konden worden geborgen en liggen begraven op het oorlogskerkhof
in Bergen. De resten van de boordschutters Stanley Mullenger en John Kehoe moeten
nog in het wrak liggen, dat metersdiep in de klei ligt.
Van dergelijke wrakken liggen in Nederland nog honderden. Als ze geen gevaar
opleveren worden ze beschouwd als veldgraven en met rust gelaten. Voor de bommenwerper
in Berkhout is een verzoek tot berging ingediend door de 86-jarige zuster van
Kehoe, die pas vorig jaar informatie kreeg waar het toestel ligt en nu de laatste
wens van haar moeder wil inwilligen door haar broer in Ierland te herbegraven.
Burgemeester L. Sipkes van Wester-Koggenland wilde een vooronderzoek naar de
haalbaarheid van de berging starten als de nabestaanden van Mullenger geen bezwaar
hadden. Dat was het moment dat Ian Sharpe (65) erbij werd betrokken. Hij raadpleegde
negen andere neven en nichten. Uiteindelijk gaven ze unaniem toestemming.
Inmiddels heeft de gemeente overleg gevoerd met de verantwoordelijke bergingsofficier
van de koninklijke luchtmacht, Hans Spierings, die
binnenkort een vooronderzoek zal starten. Ondertussen informeert burgemeester
Sipkes in Den Haag bij binnenlandse zaken naar de mogelijkheden voor een bijdrage
aan de ruiming. Als berging financieel en praktisch haalbaar is zal de gemeenteraad
van Wester-Koggenland beslissen of deze doorgaat.
Ian Sharpe en zijn echtgenote Christine brachten gisteren een privé-bezoek
aan de plek waar het wrak ligt, op het land van Schilder aan het Westeinde.
Zij waren in 1978 voor het laatst in Berkhout geweest, maar alleen bij het monument
bij de kerk, omdat ze niet wisten waar het toestel lag. Het kruis bij die plek
is pas in 1983 geplaatst, op initiatief van wijlen Jan Wonder.
Bergen
Sharpe legde gisteren ook rozen bij het monument bij de kerk. Hij is dankbaar
dat de bevolking van Berkhout de herinnering levend houdt en voelt zich tegelijk
schuldig omdat dit toch een belasting betekent. Eerder was het Britse paar naar
het oorlogskerkhof in Bergen geweest, waarvan de familie heeft aangegeven dat
een eventuele herbegrafenis van Mullenger daar mag plaatsvinden. Zij vonden
het een vredige plek en waren verheugd aan de bloemen te kunnen zien dat er
nog regelmatig bezoekers komen.
Als gast van Dick en Annette Schilder kregen zij gisteren het hele verhaal te
horen. Van de vuurzee op het land van Dicks opa Dirk tot de
herdenkingsdienst die de Ierse familie op 8 november vorig jaar op de akker
hield. De religieuze achtergronden van de Ierse wens heeft voor de Britse familie
de doorslag gegeven om toestemming te verlenen. Sharpe stelde zich aanvankelijk
terughoudend op: ,,Eerst wilde ik er niet bij betrokken raken, maar nu ben ik
blij dat het zo is gelopen.''
Hij was zelf achttien maanden toen Mullenger sneuvelde en heeft zelf dus geen
herinneringen aan zijn oom, maar hoorde veel over hem van zijn moeder. ,,Het
is zo vreemd'', zei Dick Schilder, ,,dat hier na zoveel jaar familie van de
vliegers komt. Dat kon toch niemand zich indenken.'' Sharpe lachte:,,Jullie
zijn niet de enigen.''
Bron: Noordhollands Dagblad, 18 maart 2006
Voor foto's zie hier