|
|
BERGEN - Een zonovergoten begraafplaats. Een moment van stilte. Twee Harvard-vliegtuigen van de Koninklijke Luchtmacht brengen een laatste groet aan de Ier John Kehoe en de Brit Stanley Mullenger. Zij sneuvelden op 8 november 1941 toen hun neergeschoten RAF-bommenwerper zich bij Berkhout in de grond boorde. Het toestel is vorig jaar geborgen. Gisteren werden de resten van de twee boordschutters met militaire eer begraven op het Britse ereveld in Bergen, onder het oog van hun nabestaanden en veel belangstellenden. In een graf achter hun piloot Chris Saunders en navigator James d'Arcy. Na ruim 66 jaar eindelijk herenigd.
De 88-jarige Margaret Walsh-Kehoe
liet hiermee de wens van haar moeder in vervulling gaan. ,,Ik had nooit gedacht
dat ik deze dag zou beleven. Moeder zal opgetogen zijn. Vader trots.''
Aan de begrafenis ging een kerkdienst vooraf in de Petrus en Pauluskerk, waarin
RAF-legerpredikant Tim Wright en pater Kees Groenewoud elkaar afwisselden. Zij
eerden niet alleen de boordschutters, maar ook de bemanningsleden die in 1941
al waren begraven: piloot Chris Saunders en navigator James d'Arcy.
Leden van het Queen's Colour
Squadron van de Royal Air Force droegen de kist met de stoffelijke resten van
beide vliegers. Die was bedekt met de vlag van het Verenigd Koninkrijk. Burgemeester
Leonie Sipkes van Koggenland, in wiens gemeente het toestel is geborgen, was
bang dat dit voor de Ierse familie schokkend zou zijn en had vooraf gevraagd
of het mogelijk was ook de Ierse vlag op de kist te leggen: ,,We hebben hem
bij ons.'' Maar het protocol laat dat niet toe.
Op het Britse ereveld was voor de twee vliegers een graf gedolven vlak achter
de stenen van Saunders en d'Arcy. Symbolisch voor de hereniging van de bemanning
van Hampden P1206.
Vlak bij het graf zaten Margaret Walsh met haar dochter Ellen, naast de Ierse
en Britse ambassadeur. Achter hen de andere Ierse familieleden, neven en nichten
van Stanley Mullenger en de tweelingdochters van piloot Saunders. Een van hen,
Jackie Purser, droeg een gedicht
voor. Een aangrijpende tekst over vier mannen die op hun basis Scampton nog
grappen maakten, maar niet terugkeerden van hun vlucht naar Duitsland. ,,Mannen
die we altijd zijn blijven missen, maar wiens offer niet voor niets is geweest'',
zei Jackie. De tweeling was drie toen hun vader sneuvelde.
Eerbetoon
Op twee momenten had Margaret Walsh het zichtbaar extra moeilijk. Dat was toen
de Last Post werd geblazen, en even later toen twee eenmotorige Harvard propellervliegtuigen
van de Koninklijke Luchtmacht een vliegend eerbetoon brachten. Na het dalen
van de kist speelde de landmachtfanfare de volksliederen van de drie landen.
Familieleden en vertegenwoordigers van betrokken landen, gemeenten en krijgsmachtonderdelen
legden kransen bij het graf. 's Middags werden er bloemen gelegd bij het monument
met de propeller van de Hampden, dat in Berkhout werd onthuld.
De missie van de Ierse familie, die onmogelijk leek, is uiteindelijk geslaagd.
Voor hen was het ondraaglijk dat Kehoe 'onder een aardappelveld' rustte. Walsh'
dochter Margaret Tracey: ,,Nu is hij eindelijk in gewijde grond, met zijn kameraden.
Ze stierven samen, nu liggen ze hier samen.''
Bron: Noordhollands Dagblad, 8 mei 2008
Klik hier voor bericht
NHD-site met video en fotoalbum
Klik hier voor fotoalbum
Eric Molenaar (151 foto's)
Zie ook: Vrijheid
spreekt niet vanzelf